Granty

Innotextil – testowanie systemu inteligentnej odzieży dedykowanej osobom starszym oraz niepełnosprawnym ruchowo

Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie – Wydział Form Przemysłowych podpisała umowę z Województwem Małopolskim – Regionalnym Ośrodkiem Polityki Społecznej w Krakowie umowę o powierzenie grantu nr MI-430-17-2/18 w ramach projektu grantowego: Małopolski Inkubator Innowacji Społecznych w ramach Programu Operacyjnego Wiedz Edukacja Rozwój 2014-2020 współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego na realizację projektu „Innotextil – testowanie systemu inteligentnej odzieży dedykowanej osobom starszym oraz niepełnosprawnym ruchowo”.
W projekcie zaplanowano testowanie prototypów odzieży inteligentnej, która monitoruje proces chodu i informuje o nieprawidłowych ruchach. Na potrzeby testów opracowane zostaną legginsy wykorzystujące proste czujniki ugięcia oraz oprogramowanie pozwalające na zebranie informacji i przekazanie w formie aplikacji na smartfonie. Projekt z założenia wykorzystuje łatwo dostępne komponenty, pokazując jak w stosunkowo prosty sposób można wspomagać proces rehabilitacji domowej.

Na realizację opisanych powyżej działań ASP w Krakowie – Wydział Form Przemysłowych otrzymała grant w wysokości 69 250,00 zł.

Spotkanie Awangard. Wirtualna i rozszerzona przestrzeń jako narzędzie badawcze dzieł sztuki

Diamentowy Grant będzie realizowany na Wydziale Intermediów Akademii Sztuk Pięknych im. Jana MAtejki w Krakowie. Kierownikiem projektu jest Mateusz Świderski, a opiekunem naukowym dr hab. Grzegorz Biliński, prof. ASP.

Wirtualna Galeria. Eksploracja możliwości przestrzeni wirtualnej w kontekście sztuki.

Diamentowy Grant będzie realizowany na Wydziale Intermediów Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie przez okres 4 lat. Projekt finansowany jest przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (umowa nr 066/DIA/2017/46).

Kierownikiem projektu jest Maciej Cyryl Gniady, a opiekunem naukowym dr hab. Grzegorz Biliński, prof. ASP.

Całkowita wartość projektu wynosi 180.000 zł.

Identyfikacja technologii, stanu zachowania i procesów korozyjnych trzech średniowiecznych witraży z klasztoru OO. Dominikanów w Krakowie za pomocą nowoczesnych metod analitycznych, ze szczególnym uwzględnieniem fluorescencji rentgenowskiej

Diamentowy Grant realizowany na Wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki Akademii Sztuk pięknych im. Jana Matejki w Krakowie od września 2015 r. Ten trzyletni projekt finansowany jest przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego (nr 0164/DIA/2015/44).

Kierownikiem projektu jest Edyta Bernady, a opiekunem naukowym dr Małgorzata Walczak.

Całkowita wartość projektu wynosi 199.100,00 zł.

Projekt ma na celu wykonanie kompletnej analizy fizykochemicznej oraz konserwatorskiej trzech witraży średniowiecznych z XIX/XX-wiecznymi elementami projektu Stanisława Wyspiańskiego: „Tron Łaski”, „Zwiastowanie” i „Chrystus Koronujący z aniołem”. Do analizy składu chemicznego poszczególnych elementów witraży: szkła, warstwy malarskiej, siatki ołowianej i nawarstwień wtórnych zostaną wykorzystane następujące techniki: przenośny spektrometr fluorescencji rentgenowskiej XRF, makro skaner XRF, pozwalający na analizę obiektów o rozmiarach 60 na 80 cm, mikroskop elektronowy wraz ze spektrometrem dyspersji energii EDS, spektrometr podczerwieni FTIR wraz z przystawką, która pozwala na pomiar nieinwazyjny oraz mikroskopia optyczna. Uzyskane wyniki pozwolą na rozpowszechnienie, na polskim gruncie, wiedzy na temat możliwości jakie daje współczesna technika w dziedzinie badań witraży oraz uświadomienie o konieczności interdyscyplinarnej współpracy w obliczu tak złożonego obiektu, jakim jest zabytkowy witraż.

W ramach projektu planuje się wykonanie następujących zadań:

Sporządzenie opisu stanu zachowania oraz dokumentacji fotograficznej przed rozpoczęciem prac
Badania składu chemicznego szkła, farb, listew ołowianych i wtórnych nawarstwień metodami: XRF i MA-XRF wraz z analizą wyników
Opracowanie programu konserwatorskiego wraz z zaleceniami konserwacji prewencyjnej
Przeprowadzenie niezbędnych zabiegów konserwatorskich w obrębie trzech kwater witrażowych
Sporządzenie pełnej dokumentacji konserwatorskiej, zawierającej szczegółowy opis stanu zachowania, w formie pisemnej i graficznej; opis techniki i technologii obiektów na podstawie badań; wykaz i wnioski z przeprowadzonych badań z odpowiednimi załącznikami w postaci wyników, map graficznych

Granty zrealizowane

Wpływ polimerów na stan zachowania malowideł ściennych w Polsce oraz możliwości ich usuwania przy zastosowaniu nanoemulsji

Grant realizowany przez Akademię Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie, Wydział Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki, od sierpnia 2014 r. do lutego 2018 r.
Projekt finansowany przez Narodowe Centrum Nauki (nr projektu: 2013/11/B/HS2/02991).

Koordynatorem projektu była dr hab. Zofia Katarzyna Kaszowska, jego całkowita wartość wyniosła 747.360,00 zł.

Badania prowadzone były przez zespół składający się z pracowników Wydziału Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki ASP oraz Instytutu Katalizy i Fizykochemii Powierzchni Polskiej Akademii Nauk i Akademii Górniczo-Hutniczej. Część badań, na zlecenie zespołu, realizowana była przez instytucje zewnętrzne.
Projekt miał na celu analizę zmian zachodzących w rodzimych malowidłach ściennych pod wpływem powszechnie stosowanych do ich utrwalania i konsolidacji materiałów syntetycznych (żywice winylowe i akrylowe) oraz opracowanie metod efektywnego usuwania zdegradowanych polimerów ze struktury i powierzchni malowideł przy użyciu współczesnych, bazujących na nanotechnologii układów micelarnych i nanoemulsyjnych (opracowanych przez zespół prof. P. Baglioniego z Florencji). Badania prowadzone były na modelach oraz na wybranych obiektach referencyjnych.

Do podstawowych zadań prac badawczych należały:

analiza mechanizmu utrwalania warstwy malarskiej na przykładach technik typowych dla polskiego malarstwa ściennego oraz charakterystycznego sposobu ich utrwalania (w tym stworzenie modeli malowideł w 3 technikach malarskich, utrwalenie ich 5 różnymi polimerami, zbadanie cech tak przygotowanych modeli malowideł względem malowideł sprzed procesu utrwalania),
analiza zmian zachodzących w utrwalonych malowidłach ściennych pod wpływem procesów przyspieszonego starzenia (starzenie modeli malowideł w komorze klimatycznej w warunkach zbliżonych do panujących we wnętrzach dekorowanych malowidłami ściennymi w Polsce oraz analiza zachodzących zmian),
analiza stanu zachowania wytypowanych oryginalnych malowideł ściennych pod kątem zastosowanych do ich utrwalenia polimerów,
badania nad możliwością usuwania zdegradowanych polimerów ze struktury i powierzchni malowideł ściennych, przy użyciu współczesnych metod bazujących na nanotechnologii (testy na malowidłach modelowych wraz z opracowaniem optymalnego sposobu aplikacji nanoemulsji, analiza efektywności usuwania polimerów),
usuwanie polimerów z malowidła oryginalnego (sprawdzenie efektywności badanej metody),
podsumowanie projektu (opracowanie wniosków, określenie możliwości praktycznego zastosowania metody, wskazanie kierunków koniecznych badań).

Uzyskane wyniki:

Badania przeprowadzono w oparciu o kilka serii zunifikowanych modeli przygotowanych tak, by odzwierciedlały budowę typowego malowidła ściennego. Do wymalowań użyto farb w trzech kolorach (białym, szarym, ugrowym) na bazie trzech spoiw popularnych na terenie Polski: wapna, kazeiny wapiennej i kleju zwierzęcego. Poddano je sezonowaniu w kontrolowanych warunkach, a następnie utrwalono żywicami syntetycznymi w postaci roztworów lub dyspersji, o nazwach handlowych: Winacet Ret 5 (polioctan winylu), Winacet DP 50 (polioctan winylu w dyspersji), Mowiol 4-88 (polialkoholu winylu), Paraloid B-72 (poliakrylan), Primal AC 33 (poliakrylan). Przed i po zabiegu utrwalania dokonano: 1) analizy topografii powierzchni (fotografie VIS/UV, mikroskopia optyczna UV/VIS, SEM/EDX, OCT), 2) analizy koloru (ocena wizualna na wybranej grupie odbiorców i z użyciem kolorymetru/spektrofotometru) oraz połysku (ocena wizualna i z użyciem połyskomierza), 3) analizy właściwości mechanicznych: twardości i modułu sprężystości (metodami mikroindentacji), kohezji i adhezji (testy zarysowania) oraz ścieralności (tradycyjną metodą), 4) analizy właściwości związanych z oddziaływaniem wody: zwilżalności, nasiąkliwości i paroprzepuszczalności (tradycyjne metody), 5) analizy głębokości penetracji spoiw utrwalających (mikroskop optyczny UV/VIS, zaawansowany mikroskop fluorescencyjny, OCT).

Po utrwaleniu modele poddano przyspieszonemu starzeniu a następnie przeprowadzono serię badań jak wyżej. Ponadto przeprowadzono badania z zastosowaniem spektrometru FTIR w celu uchwycenia zmian chemicznych związanych z degradacją polimerów użytych jako utrwalacze. W wyniku badań odnotowano znaczące różnice w oddziaływaniu poszczególnych spoiw utrwalających na warstwy malarskie w ramach jednej techniki. Badania ujawniły również znaczące różnice w efektach utrwalania pomiędzy poszczególnymi technikami malarskimi przy zastosowaniu tego samego spoiwa utrwalającego, a to wskazuje, iż technika wykonania oryginału powinna być uwzględniana podczas doboru spoiw utrwalających przez konserwatorów. Jest to tym bardziej ważne, że jak wykazała przeprowadzona w ramach projektu kwerenda archiwalna, praktyka w tym względzie jest zgoła odmienna, ponadto zaawansowanie metod identyfikacji spoiw malarstwa ściennego pozostaje wciąż małe. Analiza zwilżalności ujawniła m.in., iż niezależnie od techniki malarskiej stosowanie polimerów akrylowych (preparaty Primal AC 33 i Paraloid B 72) powoduje tworzenie w warstwie malarskiej nieprzepuszczalnej bariery dla wody, natomiast preparat Mowiol 4-88 zwiększa jej hydrofilowość. Wykazano ponadto, że zabieg utrwalania polimerami syntetycznymi zmienia barwę warstwy malarskiej, przy czym największe zmiany zaobserwowano w przypadku warstw białych. Uwzględniając zmiany barwne, na pierwszym miejscu pośród tych najbardziej inwazyjnych spoiw utrwalających plasuje się Primal AC33, dalej mamy Winacet DP 50 i Winacet RET 5. Najmniejszy wpływ mają Paraloid B-72 i Moviol 4-88. Na podstawie analizy właściwości mechanicznych stwierdzono, że preparaty utrwalające przy tak niskich stężeniach jak w eksperymencie, nie prowadzą do drastycznych zmian, przy czym spoiwa, dla których odnotowano najmniej korzystne rezultaty można obecnie nazwać historycznymi (preparaty polioctanowe) lub też są stosowane sporadycznie do utrwalania dużych powierzchni malowideł (Primal AC 33). Zatem utrwalanie malowideł przy użyciu polimerów syntetycznych może budzić kontrowersje pod wieloma względami, jednak nie niesie znaczących zagrożeń w zakresie zmian właściwości mechanicznych. Badania OCT potwierdziły, iż grubość depozytu polimerowego na powierzchni malowidła zależy od stężenia preparatu, a stężenie graniczne powyżej którego zawsze obserwujemy błony polimerów na badanej powierzchni wynosi 5%. Analizy mikroskopowe przekrojów poprzecznych z zastosowaniem luminoforów nie przyniosły jednoznacznych rezultatów - możliwe było jedynie stwierdzenie obecności błon na powierzchni. Z tego powodu przeprowadzono próby wymywania za pomocą kwasu solnego tych fragmentów próbki, które nie zostały przesączone polimerem. Niestety nie było możliwe uchwycenie w widmach FTIR zmian chemicznych związanych z degradacją polimerów użytych jako utrwalacze.

W kolejnym etapie badań dokonano oceny stanu zachowania pięciu malowideł utrwalonych w przeszłości polimerami (1. kościół Najświętszego Salwatora w Krakowie, 2. kaplica św. Jakuba w kościele Wniebowzięcia NMP w Kłodzku, 3. katedra świdnicka - ściana północna nawy głównej, przęsło III, 4. krużganki klasztoru OO. Franciszkanów w Krakowie, 5. kaplica św. Scholastyki w kościele klasztornym w Tyńcu), jednak nie reprezentowały one wszystkich pięciu polimerów wytypowanych do badań w grancie. Przyjęte założenie okazało się niemożliwe do realizacji, ponieważ praktyka pokazała, że pomimo informacji o użyciu danego preparatu utrwalającego, przeprowadzone badania nie potwierdziły jego obecności. Dominującym spoiwem utrwalającym we wszystkich przebadanych obiektach był polioctan winylu! W jednym przypadku potwierdzono obecność żywicy akrylowej. W dwóch przypadkach wykryto estry celulozy, nie udało się potwierdzić obecności polialkoholu. Do identyfikacji spoiw występujących w warstwie malarskiej wykorzystano standardowo FTIR i GC/MS, ponadto sprawdzono skuteczność innych technik np. elektroforezy żelowej. Ocena stopnia degradacji żywicy utrwalającej okazała się trudnym zadaniem ze względu na konieczność jej wymycia z malowideł, a to już zmieniało jej skład chemiczny. Obserwowano jednak jej rozpuszczalność, barwę oraz poziomu zabrudzenia ekstraktów. Określenie stopnia penetracji spoiw, było badaniem zbyt inwazyjnym i obarczonym dużą niepewnością wyniku, dlatego też pominięto go w analizie stanu zachowania. Wykonane zostały fotografie i makrofotografie fragmentów malowideł, zarówno w świetle VIS i UV. Obserwacje zostały udokumentowane w formie cyfrowych map obrazujących rozmieszczenie polimerów na powierzchni malowidła oraz towarzyszących im zmian i zniszczeń.

Jednocześnie na utrwalonych i postarzonych modelach malowideł ściennych przeprowadzono testy usuwania polimerów przy użyciu nanotechnologii (za pomocą nanocieczy = nanoemulsje, mikroemulsje, roztwory micelarne). Wykorzystano w tym celu nanociecze samodzielnie sporządzone w oparciu o drobiazgowe receptury dostępne w licznych publikacjach zespołu prof. Piera Baglioniego. Porównywano ich skuteczności (obserwacja oddziaływania na polimery w probówkach, okłady na próbkach i analiza ekstraktów za pomocą FTIR, wykorzystanie metody dynamicznego rozpraszania światła pozwalającej wyznaczyć rozmiar kropli mikroemulsji) z produktami włoskiego konsorcjum SCGI: Nanorestore Cleaning®Polar Coating S, Nanorestore Cleaning® Polar Coating B, Nanorestore Cleaning® Apolar Coating. Porównanie było satysfakcjonujące. W dalszej części eksperymentu do usuwania tworzyw z malowideł modelowych wykorzystywano przede wszystkim pierwszy z wymienionych produktów handlowych, najbardziej uniwersalny, oraz samodzielnie sporządzony odpowiednik. Po zabiegu usuwania polimerów z próbek modelowych, przeprowadzono serię badań jak wyżej. Zabieg okazał się nie w pełni udany, niezależnie od zastosowanego preparatu, szczególnie w przypadku technik organicznych. Niestety próby zmiany formuły lub opracowania nowej zakończyły się niepowodzeniem. Po konsultacjach z zespołem prof. Baglioniego wiemy, że jest to nowe wyzwanie badawcze nawet dla tak doświadczonego zespołu. Lepsze rezultaty dały próby na realnych malowidłach. W badaniach terenowych skupiono uwagę na dopracowaniu sposobów aplikacji dostępnych produktów, dopasowaniu typu produktu do techniki malarskiej oraz określeniu czynników warunkujących powodzenie zabiegu.

We wszystkich obiektach poddanych ocenie stanu zachowania in situ, przeprowadzono próby usuwania zmienionych spoiw syntetycznych wprowadzonych wcześniej podczas zabiegu utrwalania, punktowania bądź iniekcji. Próby wykonano przy użyciu tradycyjnych rozpuszczalników (alkohol, aceton, woda) oraz nanoemulsji/roztworów micelarnych/mikroemulsji. Efektywność zabiegów sprawdzono badaniami na obecność polimeru w pulpach celulozowych użytych do okładów bądź ekstraktach (metodą FTIR) oraz poprzez analizę stanu powierzchni oczyszczonego malowidła (fotografie i makrofotografie - VIS i UV). Kompleksowe usuwanie polimerów przy użyciu Nanorestore Cleaning®Polar Coating S podjęto natomiast w kościele pw. Najświętszego Salwatora w Krakowie, na gotyckich malowidła w prezbiterium. Było to możliwe ze względu na planowaną w tym czasie konserwację malowideł, zainteresowanie zespołu konserwatorskiego oraz zgodę urzędu konserwatorskiego wydaną w oparciu o raport z przeprowadzonych wcześniej prób. Proces usuwania polioctanu winylu przebiegł pomyślnie. Zaobserwowano, że efektywność zabiegu zależy od temperatury w pomieszczeniu, obecności/braku soli, stopnia rozproszenia polimeru. Miejsca przeprowadzenia zabiegów oczyszczania były monitorowane w trakcie trwania projektu i będą również monitorowane po jego zakończeniu. Podobne prace rozpoczną się w czerwcu tego roku, w drugim z przebadanych obiektów tj. kaplica św. Jakuba w kościele Wniebowzięcia NMP w Kłodzku.

Osiągnięcia:

Realizacja projektu była możliwa dzięki współpracy badaczy różnych dyscyplin.
W efekcie realizacji projektu poszerzono i usystematyzowano wiedzę nt. zabiegu utrwalania malowideł ściennych.
Z nowej perspektywy ukazano problem degradacji polimerów syntetycznych, powszechnie używanych do tego zabiegu. W postaci danych liczbowych wyrażono ich realny wpływ na warstwy malarskie.
Wypracowano i wypróbowano nową metodykę badań oceny zmian zachodzących w warstwach malarskich pod wpływem zabiegu utrwalania oraz procesu starzenia się wprowadzonych spoiw obejmującą, obok standardowych, nowatorskie metody badawcze. Np. po raz pierwszy w Polsce, i prawdopodobnie również na świecie, zastosowano do wyznaczania własności mechanicznych warstw malarskich (twardości, modułu sprężystości, kohezji i adhezji) zastosowano techniki mikroindetnacji. W celu potwierdzenia i wyznaczenia grubości powłok polimerowych na warstwach malarskich sięgnięto po koherentną tomografię optyczną, wykorzystywaną do tej pory głównie w analizie malarstwa sztalugowego i obiektów ze szkła.
Na skutek realizacji projektu dowiedziono między innymi, że nie tylko istnieje zależność efektów utrwalania od rodzaju zastosowanego spoiwa, ale także techniki malowidła ściennego. Zwrócono zatem uwagę na konieczność zintensyfikowania badań związanych z rozpoznaniem budowy technologicznej konserwowanych malowideł, ze szczególnym uwzględnieniem techniki oryginału.
Zweryfikowano możliwości użycia oraz dopracowano procedurę aplikacji, do tej pory w Polsce nieużywanych, opartych na nanotechnologii, preparatów do usuwania zdegradowanych polimerów syntetycznych, opracowanych przez zespół prof. P. Baglioniego z Florencji.
Wyniki badań zaprezentowano na 10 konferencjach naukowych, w tym 5 międzynarodowych oraz w postaci artykułów (niektóre oczekują jeszcze na publikację).
Rezultaty badań spotkały się z bardzo dużym zainteresowaniem środowiska (np. w serii gościnnych wykładów profesorów Wydziału Chemii Uniwersytetu we Florencji wzięło udział ok. 250 osób z całej Polski), można zatem przypuszczać, że wypracowane rozwiązania znajdą szerokie zastosowanie w praktyce konserwatorskiej i będą miały duży wpływ na dyscyplinę.

Przeprowadzone badania nie tylko ukazały bowiem problem utrwalania malowideł ściennych w nowym świetle ale też pozwoliły na usystematyzowanie i naukowe potwierdzenie dotychczasowych przypuszczeń dotyczących zjawisk inicjowanych w wyniku rutynowo podejmowanych działań konserwatorskich, co zdecydowanie ułatwia rozpowszechnianie tej wiedzy i wprowadzanie jej do praktyki. A docelowo z pewnością spowoduje także zmianę świadomości u konserwatorów i będzie miało wpływ na indywidualny dobór substancji utrwalających, przyczyniając się do ograniczenia użycia w konserwacji malowideł ściennych żywic syntetycznych na rzecz materiałów nieorganicznych.

Przeprowadzone próby usuwania powłok polimerowych za pomocą mikroemulsji zweryfikowały też możliwości rozwiązywania podobnych problemów dając konserwatorom nowe narzędzie. Wykorzystanie nanotechnologii w procesie likwidacji zmian powstałych na skutek wcześniejszych ingerencji konserwatorskich przyczyni się do ograniczenia użycia rozpuszczalników organicznych oddziałujących negatywnie zarówno na ludzkie zdrowie jak i środowisko. Jednocześnie, dzięki próbom, określono ograniczenia w stosowaniu mikroemulsji związane z technologią i techniką wykonania malowidła oraz warunkami klimatycznymi, jednoznacznie wskazując potrzebę i kierunki nowych badań, związanych z kolejnymi etapami działań konserwatorskich niezbędnych do przeprowadzenia po etapie usunięcia polimerów. Najistotniejszą kwestią pozostaje ponowne utrwalenie warstwy malarskiej bądź konsolidacja struktury malowidła. Podobnie, wypracowana metodyka badawcza, dająca nowe możliwości oceny i monitorowania stanu zachowania malowideł ściennych oraz zjawisk zachodzących pod wpływem ich konserwacji, może być solidną podstawą kolejnych analiz.

Zastosowanie nowoczesnych metod fizyko-chemicznych oraz cyfrowej analizy obrazu w procesie dokumentacji, badania i konserwacji witrażowych szkieł zabytkowych, na przykładzie grupy czternastu średniowiecznych witraży z Grodźca.

Koordynatorem projektu: dr Małgorzata Luiza Walczak

Numer umowy o dofinansowanie: UMO-2012/05/E/HS2/03867

Projekty w ramach: Narodowego Centrum Nauki

Wartość całkowita: 806.000,00

Okres realizacji: 2013-2015

Alintagilo, metoda nowatorskiej technologii wzbogacającej klasyczny warsztat grafiki artystycznej – przystosowanie plastycznych właściwości blachy aluminiowej do roli matrycy wklęsłodrukowej

Koordynator: prof. Krzysztof Tomalski

Numer umowy o dofinansowanie: UMO-2011/03/B/HS2/05347

Projekty w ramach: Narodowego Centrum Nauki
Wartość całkowita: 180.000,00 zł

Okres realizacji: 2012-2015

Cztery pory roku-poszukiwanie form audiowizualnych

Koordynator: Mateusz Bednarz

Numer umowy o dofinansowanie: UMO-2011/01/N/HS2/05825

Projekty w ramach: Narodowego Centrum Nauki

Wartość całkowita: 15.500,00 zł

Okres realizacji: 2011-2014

Badanie i opracowanie zapraw iniekcyjnych do konserwacji odspojonych malowideł ściennych na podłożu wapiennym

Kookrdynator: Karina Zajadacz Niedzielska
Numer umowy o dofinansowanie: UMO-2011/01/N/HS2/03403

Projekty w ramach: Narodowego Centrum Nauki
Wartość całkowita: 81.565,00 zł

Okres realizacji: 2011-2014

Analiza warsztatu malarskiego Wojciecha Weissa. Biały okres twórczości (1905-1912) na tle pozostałych okresów

Koordynator: Szymańska Magdalena
Numer umowy o dofinansowanie: 4350/B/H03/2011/40

Projekty w ramach: Narodowego Centrum Nauki

Wartość całkowita: 60.000,00 zł

Okres realizacji: 2012-2013

Akcja uliczna – studia nad procesami wzajemnego przenoszenia elementów sfery sztuki i sfery publicznej

Koordynator: prof. Artur Tajber
Numer umowy o dofinansowanie: UMO-2011/01/B/HS2/02161

Projekty w ramach: Narodowego Centrum Nauki
Wartość całkowita: 214.800,00

Okres realizacji: 2011-2013

Symboliczna emisja czasu w sztuce performance

Koordynator: prof. Artur Tajber
Numer umowy o dofinansowanie: 3573/B/H03/2011/40

Projekty w ramach: Narodowego Centrum Nauki
Wartość całkowita: 199.680,00 zł

Okres realizacji: 2011-2013

Problemy konserwacji malowideł ściennych

Koordynator: Grażyna Szulze-Głazik
Numer umowy o dofinansowanie: 0605/B/H03/2010/39

Projekty w ramach: Narodowego Centrum Nauki
Wartość całkowita: 81.200,00 zł

Okres realizacji: 2010-2014